காட்டுப் பண்டத்தை
உண்டு கொண்டிருப்பவனின்
தொண்டைக்குழி சங்கில்
சிக்கிக் கமறுகிறது
சிதையின் நெடி
இனி அப்பண்டத்தின்
வாசத்தை நுகரும்தோறும்
நெஞ்சிலிறங்கும் அம்
மரணத்தின் ருசி
கவிதை
வண்ணத்துப்பூச்சி
அத்தனை வண்ணமயமாய்
அவ்வளவு சிறகடிப்பாய்
பறக்கிறது
அப்படியும் அதன் பெயர்
பூச்சி
அப்படி அழைத்தாலும்
எப்படிக் குறைத்தாலும்
அது பறந்து பாடும்
தன் காலத்தை...
© copyrights நர்சிம் 2024